Vittorio Da Rold
Şimdiye dek geniş kitlelerce pek tanınmayan yeni Türk üreticiler, seramik sektörünün rekabete açık dünyasında hızla ilerliyor. Avrupa tarafından alınan damping karşıtı önlemler nedeniyle Çin seramiklerinin köşeye sıkıştırıldığı bir ortamda, yüksek girişimcilik ruhuna ve en tanınmış markalara sahip olma arzusuna sahip Türk üreticiler hızla yükseliyor.
İlk etapta buna; iç pazarda sahip olduğu yüzde 25’lik payla Türkiye`de lider ve Avrupa`da ise üçüncü büyük seramik üreticisi olan Zeynep Bodur Okyay yönetimindeki Kale Grup başladı. Eski adıyla Industrie Fincuoghi`nin Sassuolo, Fiorano ve Borgotaro şirketlerinin hisselerini yatırım portföyüne ekledi. Edilcuoghi ve Edilgres markaları, İtalya`daki yerli üretim için kurulan Kale İtalya’nın eline geçti.
Hareketli Türk pazarında neler oluyor? İstanbullu ailelerin elindeki yerli dev şirketler ile Anadolu`dan KOBİ`ler bir süredir dikkatlerini Batı`ya, özellikle de İtalya`ya çevirmişlerdi. Türkler şimdi adlarını duyurmak istiyorlar.
Dış Ekonomik İlişkiler Kurulu (DEİK) Başkan Yardımcısı ve İtalyan Girişimciler Komitesi (CIIM) Başkan Yardımcısı Cafer Sait Okray, bundan birkaç ay önce İtalya`ya gerçekleştirdiği bir ziyaret sırasında Il Sole 24 Ore`ye şunları söylemişti: “Son zamanlarda İtalyan işletmelerini satın alan çok sayıda Türk şirketi oldu. Gelecekte en ilgi çekici sektörler lojistik (İtalyan şirketlerin içinde bulunduğu birtakım mali zorluklar nedeniyle) ve ayakkabı (2012 yılında Türkiye`nin ayakkabı üretimi sektöründeki liderlerinden birisi Ziylan Grubu`na geçen Lumberjack vakası gibi) olarak sayılabilir. Genel olarak Türkler, İtalyan markası arayışındalar.”
Bu esnada Seramiksan adlı Türk şirket, Sassuolo bölgesindeki Rondine Group`un yüzde 50`sini satın aldı. Türk şirket Kütahya Seramik, İtalyan fayansının kalbi durumundaki Fiorano Modenese`de bir “showroom” açacağını duyurdu. Bunlar, Türklerin belirlediği yeni rotayı açıkça gösteren iki işaret. “Boğaz”ın başrol oyuncularının sahip oldukları bazı kozlar da var: İtalyan fabrikalarından daha ileri seviyedeki fabrikalar, daha ucuz el emeği ve enerji harcamaları. Bu hafife alınmaması gereken bir unsur. (İtalya`da yayınlanan ekonomi ağırlıklı günlük gazete Il Sole 24 Ore, 17 Eylül 2013)