1995 yılında 12 Akdeniz ülkesini bir araya getiren Barselona Sürecinin yıldönümünü her yıl Kasım ayında kutlanıyor.İttifak, bu bölgeyi 'barış, istikrar ve refahı' garanti eden bir diyalog, değişim ve işbirliği alanı haline getirmek için Avrupa Birliği ile bir ortaklık içinde.
Avrupa Birliği´nin doğudaki komşularıyla diyaloğunun hırs düzeyi ve yoğunluğu ile karşılaştırırsak, ne yazık ki güneydeki ortaklarına yönelik politikasının çok kötü bir sicile sahip olduğu açıktır. Avrupa Birliği, hırs ve siyasi irade eksikliği ve kurumsal yaratıcılık eksikliği nedeniyle, sözde 'EuroMed' alanı için asgari hizmetten memnun görünüyor. Biraz yardım, bir sürü yatıştırıcı konuşma ve hepsinden önemlisi, Tunus ya da Lübnan gibi büyük siyasi ve ekonomik krizlere, ya da daha kötüsü uçuruma sürüklenen Devletler ve halklar karşısında, genelleşmiş bir otoriter sürüklenme ve apaçık bir diplomatik yoklukla uzlaşma. Suriye ve Libya örneğinde silahlı çatışma. Ayrıca, bu politika, işgalin her zamankinden daha fazla kalıcı bir şiddet ve umutsuzluk kaynağı olmaya devam ettiği Filistin´deki çatışmanın çözümüne yardımcı olacak bir platform sağlayamayacağını kanıtladı.
Soğuk bir açılış
Elbette AB, “Arap Baharı”nın gündeme getirdiği demokratik dürtülerin ve insan haklarının trajik başarısızlığından sorumlu tutulamaz, ancak halkla konuşmak ve onları desteklemek için, yöneticilerinin, otoriterlerinin ötesinde üzerine düşeni yapmalıydı. Arap dünyasının günlük bir baskıya mahkûm olmadığını tek başına kanıtlayabilen ve bugün maalesef en rahatsız edici iki durum arasında görünen Avrupalıların son yıllarda Tunus´a sağladığı temkinli destek ne olacak?
Fransa Cumhurbaşkanı tarafından Aralık 2020´de gizlice Mısır Cumhurbaşkanı AbdelFattah al-Sisi´ye teslim edilen Grand Cross of Honor´a ne demeli,İsrail siber izleme yazılımı Pegasus kendi topraklarında, tek suçu Sahrawi halkının insan haklarını desteklemek olan aktivistleri, gazetecileri ve avukatları gözetlemek ve korkutmak için kullanıldığında Fransız ve İspanyol yetkililerin mahçup sessizliğini nasıl açıklayabiliriz? Son olarak, Fransa da dahil olmak üzere Avrupa devletleri kapılarını Güney´den gelen öğrencilere, işçilere ve turistlere giderek daha fazla kapatırken, Avrupa´nın uzattığı elin güvenilirliğine kim inanır?