Fransa Cumhurbaşkanı Emmanuel Macron, kıtaya yapılan yardımı artırdı , sömürge savaşları sırasında çalınan kültürel eserlerin iadesini başlattı ve genç nesilleri ve sivil toplumu meşgul etmek için olağan hükümetler arası bağların ötesine geçti.
O kadar çok yerel sivili, polisi ve askeri öldüren cihatçı militanlarla savaşmak için Fransız birliklerini Sahel´de tuttu ve seçim politikalarını askeri devralmalara karşı savunmaya çalışırken bölgesel blok Ecowas´ı destekledi.
Bu yıl , 1994 soykırımı sırasında Fransızların başarısızlıklarını alenen kabul etmek için Ruanda´ya uçtu .
Yine de ülkesi şu anda muhtemelen benzeri görülmemiş bir ölçekte küstah Afrika şikayetlerinin ve eleştirilerinin hedefi.
Geçen ay, İslamcı militanlara karşı mücadeleyi desteklemek için kuzeye giden bir Fransız askeri konvoyu, Burkina Faso ve Nijer´den geçerken protestocular tarafından defalarca ablukaya alındı.
Eylül ayında Mali Başbakanı Choguel Maïga, Macron´un Suriye´deki asker konuşlandırmasını azaltmaya başlamasının ardından BM´de yaptığı bir konuşmada Fransa´yı 'ülkesini uçuş sırasında terk etmekle' suçlamak için kullandığında sempatik bir yorum dalgasıyla karşılandı.
Nicolas Sarkozy, 2007´de cumhurbaşkanlığı görevine, olağanüstü bir incelikle, 'Afrikalı adam tarihe yeterince girmedi' diyerek başladı. 1967´den beri Gabon´u yöneten Bongo ailesi gibi eski müttefikleri tercih etti.
François Hollande 2012´de cumhurbaşkanı olduğunda, Sahra Çölü´nün güneyindeki bir arazi parçası olan Sahel´deki güvenlik sorunlarına odaklanmaktan başka seçeneği yoktu. Reform çabalarını canlandıracak siyasi güce hiçbir zaman gerçekten sahip olmadı.
Ancak Macron´un göreve gelmesiyle birlikte Fransa, değişim ihtiyacının tamamen farkında olan ve bu göreve saldırmak için siyasi nüfuzu ve kişisel coşkusu olan bir cumhurbaşkanına sahip oldu.
Fransız askeri varlığı, Batı Afrika´da giderek yaygınlaşan bir şikayet duygusunu körüklüyor.
5.000´den fazla askerin konuşlandırılması ve 50´den fazla kişinin öldürülmesiyle birlikte muazzam ve sürekli bir askeri çabaya rağmen Fransa, yerel topluluklara ve güvenlik güçlerine yönelik saldırıları devam eden cihatçıların tehdidini kararlı bir şekilde yenemedi.
Nedenleri hem askeri hem de sosyal, çevresel ve ekonomik olarak karmaşıktır.
Giderek artan sayıda genç, bölgesel bloğu, demokratik kuralları manipüle eden sivil yöneticileri eleştirmek için çok yavaş ve reform vaat eden askeri liderlere yönelik halk desteğinin gücünü kabul etmeye isteksiz, görevdeki bir başkanlar kulübü olarak görüyor.
Dolayısıyla, Ecowas´ı meşru Afrika kriz yönetimi kurumu olarak destekleyen Fransa, eski muhafız düzeni için bir destek olarak algılanıyor.
